บทที่ 2 ความเมาของพี่ชาย
“เห้ยๆ เชี้ยไนท์ มึงแดรกเหล้าหรือแดรกน้ำวะ แม่งโหดสัส”
เสียงห้ามของเพื่อนสนิทอย่าคีรินดังขึ้นเตือนคนที่เอาแต่กรอกน้ำเมาเข้าปากตั้งแต่มาถึง แก้วแล้วแก้วเล่าที่ชายหนุ่มเทมันเข้าปาก ท่าทีที่เปลี่ยนไปของชายหนุ่ม สร้างความงุนงงแก่เพื่อนเป็นอย่างมาก
“ไนท์แกเป็นอะไร มาถึงก็ซัดเอาๆ ไม่พูดไม่จากับใคร ผิดวิสัยแกว่ะ”
“อารมณ์ไม่ดีว่ะเจ้า แกอย่างยุ่งเลย”
“อารมณ์ไม่ดี 5555 แกเนี๊ยนะ ร้อยวันพันปีฉันไม่เธอเห็นแกเป็นกับเค้า”
“ช่างเหอะ แกมีหน้าที่แบกพวกฉันกลับไปส่งบ้านก็พอ”
“เหอะๆ ตลอดว่ะ เซ็ง”
นทีหาได้สนใจเสียงบ่นของหญิงสาวไม่ ชายหนุ่มกลับนั่งดื่มเหล้าอย่าเอาเป็นเอาตายต่อไป ก่อนจะเมาสลบคอพับไปพร้อมๆกับคีริน เดือดร้อนจันทร์เจ้าต้องขับรถไปส่งอีกตามเคย
“โอ้ย ไอ้ไนท์ เดินดีๆหน่อยดิวะ เชี้ย เวรกรรมอะไรของอีเจ้ากันวะต้องมาค่อยเก็บศพพวกแกเนี๊ย เบื่อจริง”
จันทร์เจ้าพยุงร่างหนาของเพื่อนสนิทเข้ามาในบ้านของเขาเอง ด้วยแรงที่มีไม่มากเท่าผู้ชายบวกกับชายหนุ่มนั้นตัวหนักเกิดแรงของเธอ จึงทำในการพยุงคนตัวโตเข้าบ้านเป็นไปอย่างทุลักทุเล
“ว๊ายตายแล้วคุณเจ้า นี่ไปเมาที่ไหนกันมาค่ะเนี่ย”
เป็นป้าบัวเสมอที่ค่อยมานั่งรอชายหนุ่มกลับบ้านทุกครั้งที่ชายหนุ่มออกไปสังสรรค์กับเพื่อน ด้วยเพราะหล่อนเลี้ยงดูชายหนุ่มมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก ไม่แปลกที่หล่อนจะรักจะห่วงชายหนุ่มเป็นธรรมดา
“ป้าบัวช่วยเจ้าทีค่ะ มันตัวหนักมาก”
“มาค่ะ มาป้าช่วย”
หญิงชรารีบปรี่เข้าหาร่างหานของเจ้านาย เพื่อที่จะช่วยพยุงคนที่เมาไม่รู้เรื่องไปนอนที่โซฟาในห้องรับแขก
“ดื่มอะไรเยอะอย่างนี้ค่ะเนี่ย เมาดูไม่ได้เลย”
“เจ้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะป้า ถามอะไรก็ไม่ยอมตอบ”
“ช่างเถอะค่ะ ว่าแต่คุณเจ้าจะค้างที่นี้เลยไหมค่ะ มันดึกแล้ว เดี๋ยวป้าบอกเด็กๆจัดห้องให้”
ปกติแล้วทุกครั้งที่จันทร์เจ้ามาส่งนทีที่บ้านเธอจะชอบนอนค้างที่นี้เลย เพราะบ้านของเพื่อนสนิทเธอนั้นอยู่ใกล้ที่ทำงานของเธอด้วย เธอสามารถตื่นสายได้แบบสบายๆโดยไม่ต้องกลัวว่าจะไปทำงานไม่ทันแต่อย่างใด
“เอ่อเจ้าว่าวันนี้ เจ้าไม่รบกวนดีกว่าค่ะ พรุ่งนี้เจ้ามีนัดลูกค้าแถวๆบ้านพอดีน่ะค่ะ เลยกะว่าจะไปค้างที่บ้าน”
“เอางันเหรอค่ะ งันก็ขับรถดีๆนะค่ะ ถึงแล้วโทรบอกป้าได้ยิ่งดี ป้าเป็นห่วง”
“โอเคร ได้ค่ะป้า เจ้าลานะค่ะ”
หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้ผู้ที่อาวุโสก่อนจะก้าวขาเดินออกจากบ้านไป
“เสียงเอะอะอะไรกันค่ะป้าบัว”
นีรกานต์ที่พึ่งจะอ่านหนังสือสอบเสร็จ จึงเดินลงมาหานมอุ่นๆดื่มก่อนนอน แต่ดันมาได้ยินเสียงโว้ยวายของป้าบัวและเสียงของหญิงสาวอีกคนที่เธอจำได้ดีว่าเป็นเสียงของจันทร์เจ้าเพื่อนพี่ชายของเธอ
“ก็คุณไนท์นะสิค่ะคุณน้องหนู กินเหล้าเมาไม่เป็นทานอนอยู่ในห้องรับแขกนู่น นี่ป้าก็ว่าจะไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็คเนื้อเช็คตัวให้สักหน่อย แล้วจะไปตามตาพร้อมมาแบกขึ้นห้อง”
“เอ่อแล้วมีอะไรให้เจ้าช่วยไหมค่ะ ป้าบัว”
“ดีเลยค่ะ คุณน้องหนูช่วยเอาผ้านี่ไปเช็คตัวคุณไนท์ให้ป้าที เดี๋ยวป้าจะไปตามตาพร้อมก่อน”
หญิงสาวเพียงแค่เอ่ยถามหญิงชราไปตามมารยาทเท่านั้น ไม่คิดว่าป้าบัวแม่บ้านเก่าแก่จะใช้เธอจริงๆ เพราะเธอเองก็ไม่อยากที่จะเข้าใกล้ชายหนุ่มเท่าไรหนักเกรงว่าจะมีปัญหาวุ่นวายตามมาอีก
“จะ จะดีหรือค่ะป้า ให้หนูไปตามลุงพร้องเองดีกว่านะค่ะ”
หญิงสาวเอ่ยต่อรองกับป้าแม่บ้าน หวังว่าหล่อนจะเขาใจเธอ
“โอ้ยๆ ไม่ได้ๆค่ะ มืดค่ำอย่างงี้ ป้าให้ไปไม่ได้หรอกค่ะ มันไม่เหมาะ คุณน้องหนูไปเช็คตัวคุณไนท์น่ะดีแล้ว เมาอย่างงี้ ไม่รู้เรื่องอะไรหรอกค่ะ ไม่ต้องกลัว เชื่อป้า”
“เอ่อ ก็ ก็ได้ค่ะ”
นีรกานต์จำใจเอ่ยรับคำหญิงชราที่ไหว้วานเธอ ภายให้หัวเธอคิดวกวนไป มาว่าจะทำยังไงไม่ให้ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาอาวาดใส่เธอดี ป้าบัวนะป้าบัวรู้ว่ากลัวยังจะให้ไปใกล้อีก
“อื้อ”
เสียงครางอย่างหงุดหงิดของชายหนุ่มดังขึ้น ทำให้คนตัวเล็กที่กำลังบรรจงเช็คใบหน้าให้เขาอย่างเบามือสะดุดจนตัวโยก ก่อนที่เสียงนั้นจะเงียบไปอีกครั้ง
“ป้าบัวมั่วทำอะไรอยู่นะ ทำไมไปนานจัง”
“อื้อ มันเย็น เอาออกคำราญ คนจานอนโว้ยยย”
ครั้งนี้ไม่ได้มีแค่เสียงเหมือนครั้งแรก ชายหนุ่มกลับเปรือตาขึ้นมามองต้นตอที่สร้างความหงุดหงิดให้เขาด้วย เล่นเอาคนที่โดนมองหันซ้ายหัวขวาทำตัวไม่ถูก
“เธออีกแล้วเหรอ ยัยหนูท่อ ออกไปไกลตัวฉัน อยากตายหรือไง ห๊ะ!!!”
ชายหนุ่มพยุงตัวขึ้นนั่งตัวโงนเงนไปมา ก่อนจะตะคอกใส่หน้านีรกานต์เสียงดัง
“น้อง ปะ เปล่านะค่ะ น้องไม่ได้ตั่งใจ”
สาวน้อยรีบลุกขึ้นถอยห่างร่างพี่ชายใจร้ายหัวที่ ส่วนชายหนุ่มที่แทบไม่มีสติควบคุมร่างกายแต่กลับยังมีความเกลียดชิงชังหญิงสาวอยู่เต็มอก ฝืนตัวขึ้นยืนก่อนจะก้าวขาแกร่งไล่ต้อนคนตัวเล็กจน จนมุมหาที่หนีไม่ได้
“ฉันถามว่ากล้าดียังไงมาแตะต้องตัวฉัน อยากตายมากใช่ไหม ห๊ะ อยากตายมากใช่ไหม”
มือหนายกขึ้นบีบคอเล็กระหงอย่างแรงไม่สนใจว่าคนที่ถูกบีบคออยู่นั้นจะหายใจออกหรือไม่
“แคกๆ ปะ ปล่อย นะ น น้อง หะ หายใจ ม่ายย”
“ว๊ายตาเถร!! คุณไนท์ทำอะไรน้อง ตาพร้อมเร็มมาช่วยกันเร็ว”
ก่อนที่หญิงสาวจะขาดอากาศหายใจสลบ ก็ได้มีเสียงสวรรค์ของป้าบัวดังขึ้นซะก่อน หญิงชราและคนขับรีบวิ่งมาล๊อกตัวชายหนุ่มออกมาจากร่างบาง นีรกานต์ทรุดตัวลงกับพื้นคนทันทีที่โดนปล่อยให้เป็นอิสระ ตอนนี้น้ำหูน้ำตา เธอไห้ออกมาเป็นทาง อย่างกลั่นไม่อยู่ เกิบไปแล้ว ถ้าหากป้าบัวไม่มาเห็นเข้าซะก่อนเธอคงจะตายไปเสียแล้ว ชายหนุ่มสามารถฆ่าเธอได้จริงไม่ใช่เพียงแค่คำขู่อีกต่อไป เขาได้พิสูจน์ให้เธอได้เห็นแล้วในวันนี้
